Gdyby Pani Sklepowa pracowała jak nauczyciel, musiałaby w ciągu godziny obsłużyć na raz 25 klientów, z których może tylko 4 jest naprawdę zainteresowanych kupieniem czegokolwiek, a reszta patrzy tylko jak tu uciec ze sklepu. Jeśli tylko Ekspedientka odwróci wzrok choć na sekundę, na pewno ktoś zwieje, albo zacznie otwierać opakowania z towarem, albo zacznie gadać o kolorze posadzki i o tym, że u niego w domu też kiedyś była taka posadzka, ale wujek stolarz… A kto to jest stolarz? Taki, co meble robi. A to mi kiedyś jeden stolarz zrobił szafę… Cicho!!!
Na szczęście wśród rozkojarzonych gaduł znajdzie się jeden, który patrzy na półkę i milczy, uff. Ale zaraza, zaraz… dlaczego milczy? Może coś ukradnie? Może coś mu się stało? Jak to sprawdzić, żeby ten od stolarza nie kontynuował opowieści, a tamten, co biega, nie wywrócił towaru?
A tam w kącie cichutko siedzi taki, który poszedłby spać (tylko jest zmęczony? Czy może choruje? Zapytać go? Dzwonić po rodzinę? Okazuje się, że całą noc grał… Ale to nowa gra i dlatego nie mógł się oderwać, czy może już uzależniony od komputera?). A tutaj znowu taki, który w ogóle nie rozumie w jakim sklepie się znajduje (chwilowa niedyspozycja, czy „on tak ma zawsze”?). Znajdzie się i taki klient, któremu trzeba przeczytać instrukcję użycia, bo nie potrafi czytać, a innemu odręcznie przepisać większą czcionką, przy czym nie spuścić z oka pozostałych 24 klientów już gotujących się do ucieczki.
Obowiązkiem Pani Ekspedientki jest nie tylko zatrzymanie ich wszystkich przez co najmniej 45 min w konkretnej alejce sklepowej, ale jeszcze ostatecznie wciśnięcie im co najmniej 30 proc. sprzedawanego towaru (niechlubna ocena dopuszczająca to i tak wstyd!). Przy czym jeden kupi tylko, gdy o towarze usłyszy, drugi, gdy go zobaczy, trzeci, gdy dotknie i Twoja rolą jest ich zachęcać, tańcząc i śpiewając, byle tylko coś wzięli.
Po tej katorżniczej pracy fizycznej i umysłowej następuje dziesięciominutowa przerwa w sprzedaży, która wygląda tak, że owych 25 klientów biega po sklepie i krzyczy, a rolą Ekspedientki jest przypilnowanie, by nic i nikt na tym nie ucierpiał. Nie daj Boże, coś się komuś stanie i kryminał! W międzyczasie wśród owych wrzasków następuje wymiana na nowych 25 klientów, którym od nowa wciskamy towar, którego nie chcą kupić, „bo po co im się to w życiu przyda”.
Uwaga: Niedozwolone jest uzyskanie nawet jednego wyniku sprzedaży poniżej 30 proc. (kompletna porażka sprzedawcy!!!), a uzyskanie średniego wyniku poniżej 50 proc. (fatalny wynik, kto to widział tak kiepsko sprzedawać!?) naraża Ekspedientkę na starty finansowe oraz publiczne potępienie całego lokalnego społeczeństwa.
Czy to koniec na dziś?
No nie! Po 4 godzinach takiej pracy możesz iść do domu, gdzie musisz opracować plan działania na następny dzień dla następnych grup klientów. W międzyczasie szef wzywa na naradę, na której dowiesz się, że jesteś przypisana równolegle do kilku zespołów. W jednym zespole macie opracować roczny plan działania z klientem biegającym, w drugim zespole pracujesz nad skutkami zjadania masła orzechowego, w kolejnym zespole zastanawiacie się, jak wpływa kolor ścian na podniesienie poziomu sprzedaży. I do wszystkiego należy stworzyć plan pracy, harmonogram spotkań, cele ogólne i szczegółowe, protokoły z posiedzeń, ankiety i dokumenty z przebiegu sprawy, ostatecznie analiza wyników działania i raport ewaluacyjny.
To już koniec?
No nie! Otóż, 50 klientów postanowiło wykorzystać powierzchnię sklepową na zorganizowanie wieczorka tanecznego i ktoś musi ich pilnować. Dobrze, że to nie jest codziennie, uff. Ale, ale – klienci tak dobrze się razem bawili, że teraz postanowili raz w tygodniu na basen jeździć i musisz im znaleźć miejsce, załatwić autokar i pilnować ich w drodze. W międzyczasie szef dowiedział się, że pomogłeś zorganizować klientom wyjazdy na basen, w związku z tym Uchwałą Rady Sprzedawców na najbliższym posiedzeniu Rady Sprzedawców powołał Zespół do Rozwoju Fizycznego Klienta i teraz musisz napisać roczny plan pracy, ustalić harmonogram spotkań, cele ogólne i szczegółowe…
Czy to koniec?
No nie! Przecież klient w miłym pomieszczeniu chętniej dokona zakupów, dlatego musisz wystroić sklep zgodnie z kalendarzem imprez, z tym że oprócz Wielkanocy, Bożego Narodzenia, jest jeszcze Ślubowanie Pierwszaków, Dzień Misia, Dzień Pi, Dzień Patrona, jedno Święto Narodowe, drugie Święto Narodowe, święto lokalne, święto europejskie, piknik naukowy i dożynki. Aha, i jeszcze sklep nie ma pieniędzy na wypranie firanek, a przydałoby się… A najlepiej – szef przeczytał w poradniku – jak klienci mogą sami tworzyć przestrzeń sklepu, bo wtedy się w niej lepiej czują i musisz teraz przygotować program warsztatów, na których 25-osobowa grupa klientów o różnych zdolnościach manualnych i wyczuciu estetycznym przygotuje okolicznościową dekorację sklepu. Musicie zdążyć w ciągu 45 minut, ale uwaga (!!!) nie zwalnia Cię to z uzyskania co najmniej 30 proc. poziomu sprzedaży wobec tych klientów. Możesz sobie magicznie rozciągnąć czas…
No to chyba dość już atrakcji? A zaraz, zaraz! Zapomniałabym wspomnieć, że są jeszcze spotkania z członkami rodzin klientów, na których musisz wysłuchać dlaczego towar tak dużo kosztuje, dlaczego klienci kupują tak mało, a wydają tak dużo. I w ogóle wszystko powinno być za darmo!
No uff, dobrnęliśmy do końca… A nie! No jeszcze szef sobie przypomniał, że ważność stracił regulamin korzystania z łazienek i trzeba go na nowo napisać zgodnie z aktualnymi przepisami. A tak w ogóle i przy okazji, to regulamin BHP, korzystania z widny, z kuchenki mikrofalowej, z pokoju socjalnego, procedury odbioru towaru, procedury prania fartuchów, procedury i dobre praktyki mycia podłóg. Myślisz sobie, że dobrze, że umiałaś kiedyś napisać magisterium (cóż z tego, że z chemii), przyda się teraz umiejętność pisania do tworzenia przepisów korzystania z szafek do przechowywania bagażu. Przy regulaminie nr 196 orientujesz się, że teraz trzeba zaktualizować statut i powiadomić o tym wszystkich klientów.
Na pocieszenie dodam, że masz sporo tzw. wolnego czasu. Akurat tyle, by zrobić kolejne studia podyplomowe (szef potrzebuje specjalisty od Wychowania do Życia w Rodzinie), kolejne warsztaty z kreatywności i zapobiegające zawodowemu wypaleniu się. Możesz uzupełnić dokumentację niezbędną do awansu (masz już 300 stron dokumentacji, to na szczęście dobrnęłaś już do połowy i może w następne wakacje da się skończyć). No i jeszcze kurs pracy z klientem agresywnym, z klientem uzależnionym, z klientem …
Przerwy świąteczne to też dobry czas, żeby napisać programy projektów i postarać się o dotacje. Jak chcesz pracować na nowszej kasie fiskalnej lub mieć nowego niezużytego mopa, to musisz napisać program z funduszy Europejskich lub rządowych dotyczący konieczności używania mopów i korzyści płynących z czystych podłóg oraz wykazać niewątpliwy planowany wzrost wskaźników efektywności dla klientów-beneficjentów Twojego programu. Dobrze, że masz opanowane do perfekcji pisanie planów pracy, harmonogramów, celów ogólnych i szczegółowych… Nic to, że nikt tego nie przeczyta, grunt, że może nowego mopa dadzą za darmo, bo starym już się nie da pracować. W następną przerwę świąteczną rozpiszesz program na wiadro.
I tak siedzisz w domu zawalona papierami i wtedy z przerażeniem przypominasz sobie, że przecież jesteś umówiona na spotkanie u klienta w domu jako konsultantka znanej firmy kosmetycznej i pędzisz na to spotkanie z nadzieją, że klient coś kupi, bo jak nie dorobisz do pensji, to nie będzie Cię stać na zorganizowanie urodzin własnemu dziecku.
Aaaa… no tak, o mały włos, a zapomniałabym! Masz jeszcze swoje dzieci… Ciekawe co tam u nich słychać i co robią w swoim sklepie, bo coś dawno nic nowego do domu nie przyniosły… .
Starosta Krzysztof Smela spotkał się dzisiaj z sołtysami powiatu częstochowskiego.
Sołtysi odebrali listy gratulacyjne, a potem z władzami powiatu rozmawiali m.in. na temat zmian w prawie o ruchu drogowym, nadzoru nad gospodarką leśną w lasach prywatnych oraz pozyskiwania kandydatów na rodziny zastępcze.
